Audiëntie bij de vorst in Gazet van Antwerpen: Mijn eigen demonen jagen mij angst aan

De stille Kerkstraat in Mortsel-dorp werkt rustgevend in op Aleksandr Skorobogatov. Deze 31-jarige, wat nerveuze Witrus woont hier sedert september 1993 met zijn vrouw Rose-Marie Vermeulen, een vertaalstertolk Russisch. Zij ontmoette hem in 1991 in Moskou en bracht hem in december van dat jaar mee naar Vlaanderen. Zijn onlangs verschenen nieuwe boek, de roman ‘Audiëntie bij de vorst’, bevestigt zijn uitzonderlijk talent, dat al bleek uit zijn debuut, de novelle ‘Sergeant Bertrand’. Die verscheen in 1992 in een Nederlandse vertaling van zijn vrouw en kreeg terecht veel lof.

‘Audiëntie bij de vorst’ is een meeslepende roman, met een ongemeen suggestieve karaktertekening. Het is één van de wonderlijkste literaire werken van de jongste tijd. Het jaar voordien kreeg ‘Sergeant Bertrand’ een hoge prijs in Moskou en werd de jonge schrijver een rijzende ster aan het literaire firmament.

Zowel ‘Audiëntie bij de vorst’ als ‘Sergeant Bertrand’ worden gedomineerd door zwakke en (soms) boosaardige mensen, door boze geesten of demonen, die aan hun donkere driften ten gronde gaan. Nikita, hoofdfiguur uit ‘Audiëntie bij de vorst’, de homofiel die zijn jonge en kinderlijknaïeve vriend Sanja zedelijk, geestelijk en lichamelijk geheel ontreddert en tot zelfmoord drijft, doet denken aan Stavrogin, één van Dostojevski’s ‘Demonen’. Met hem en met Nikolai, het paranoïde hoofdpersonage uit ‘Sergeant Bertrand’ zet hij, op moderne én overtuigende wijze de grote literaire traditie van het 19de-eeuwse, orthodoxe Rusland van Dostojevski en Gogol, voort. (…)

Erik Verstraete, Gazet van Antwerpen, 10 december 1994