Pers over Aleksandr Skorobogatov

De Standaard der Letteren:
Aleksandr Skorobogatov geldt als een van de interessantste postcommunistische Russische auteurs.

Znamya:
Aleksandr Skorobogatov is een geweldige auteur.

De Morgen:
Aleksandr Skorobogatov wordt in Moskou en de westerse wereld aangeprezen als een absolute ontdekking.

Gazet van Antwerpen:
Af en toe, maar heel zelden, geeft een roman of verhaal van een totale onbekende blijk van onverwachte genialiteit. De verrassing is zo groot, dat een tweede lezing van het werk zich opdringt, nu met klare blik van de ingewijde. De novelle ‘Sergeant Bertrand’ van de Witrus Aleksandr Skorobogatov is één van die zeldzame, écht indrukwekkende debuten.

Le Soir:
Een korte en grootse roman over een obsessieve jaloezie die in waanzin ontaardt, in de lijn van Gogols ‘Dagboek van een krankzinnige’.

NRC Handelsblad:
Het is een hele tijd geleden dat er zo’n origineel werk uit Rusland naar ons taalgebied kwam. Het is een verademing om na de heerschappij van de alledaagsheid en de morele indifferentie waar de Russische literatuur van dit moment om lijkt te draaien, weer eens meegenomen te worden naar andere contreien van het menselijk bestaan.

Knack:
Skorobogatov schreef op de eerste plaats een mooie, bijna klassieke studie.

De Morgen:
Bij de lectuur ervan moest ik soms terugdenken aan het verhaal Dagboek van een krankzinnige van Nikolaj Gogol. Mooi toch hoe in beide gevallen het verhaal even delirisch ontspoort, met of zonder religieuze achtergrond. Gogol dus en misschien zelfs in sommige laconiek wreed aardige details een zweem van De geverfde vogel van Jerzy Kosinski.

Gonzo Circus:
Verbluffend knappe prozadebuut.

Gazet van Antwerpen:
Het jaar voordien kreeg ‘Sergeant Bertrand’ een hoge prijs in Moskou en werd de jonge schrijver een rijzende ster aan het literaire firmament.

Het Laatste Nieuws:
Als je Sergeant Bertrand begint te lezen, begrijp je de reden van die prijs. Het is een geweldig verhaal dat meteen naar de keel grijpt (en om eerlijk te zijn ook wel naar andere lichaamsdelen) en je niet meer loslaat. Het is laconiek en pointillistisch geschreven in een taal zonder enig overbodig detail. Zoals in de repetitieve muziek moeten de herhalingen de lezer nog meer angst inboezemen. En dat maakt het verhaal uitermate sterk. Die jonge god weet zijn lezer te intrigeren door een gemeen, voyeuristisch verhaal. Je wordt als lezer bijna medeplichtig aan de noodlottige afloop.

Algemeen Dagblad:
Wat hij met dit verhaal laat zien, is dat tientallen jaren censuur en sociaal-realistische literatuur niet voldoende zijn om individuele geestkracht definitief uit te roeien. Er is nog hoop voor de Russen.

NRC Handelsblad:
En wat daarbij helemaal verheugend is, is dat Skorobogatov niet alleen andere thema’s aanroert dan zijn collega’s, maar ook zo uitzonderlijk goed schrijft.

Focus Knack:
Een novelle van de Wit-Russische Antwerpenaar die leest als een gruwelijk visioen en je om de tuin leidt als een film van David Lynch. Grote literatuur, een groot auteur.

Het Laatste Nieuws:
Het is absoluut uniek in de Russische literatuur in het algemeen en in die van de laatste jaren in het bijzonder.

NRC Handelsblad:
Ik las Sergeant Bertrand in één ruk uit, en het bleef me ook achteraf in zijn greep houden.

Lektuurgids:
Een Russische Edgar Allan Poe story, subliem en adembenemend geschreven.

Het Laatste Nieuws:
Zelfs een eerste, snelle lektuur moet duidelijk maken dat hier niet alleen een prozaïst aan het werk is, maar ook een toekomstig scenarioschrijver. Dit verhaal kan zo verfilmd worden, met een atmosfeerschepping een Polanski waard.

Gierik/NVT:
Deze novelle is alleszins één der meest bevreemdende boeken die ik las.

Gazet van Antwerpen:
Zijn onlangs verschenen nieuwe boek, de roman ‘Audiëntie bij de vorst’, bevestigt zijn uitzonderlijk talent, dat al bleek uit zijn debuut, de novelle ‘Sergeant Bertrand’. Het is één van de wonderlijkste literaire werken van de jongste tijd.

Vrijzinnige lezer:
Een prachtig werkstuk dat de grote Russische traditie combineert met de verworvenheden van de moderne Europese roman.

Kreatief:
Met ‘Audiëntie bij de vorst’ heeft Skorobogatov een even merkwaardige als duistere roman met thrillerallures geschreven. Hij toont de mens als speelbal van krachten waar hij geen controle over heeft en sluit zich op die manier aan bij zijn illustere landgenoot Dostojevski.

Gazet van Antwerpen:
Aleksandr Skorobogatov zet ‘op moderne én overtuigende wijze de grote literaire traditie van het 19de-eeuwse orthodoxe Rusland van Dostojevski en Gogol, voort’.

Yunost:
Het verhaal ‘De Beul’ zal ooit opgenomen worden in een anthologie van de beste literaire werken van onze eeuw.

Druzhba narodov:
Volgens mij verscheen de beste roman van vorig jaar in de serie “Original” van de uitgeverij “Olma”, met name de roman “Aarde zonder water” van Aleksandr Skorobogatov. De roman van Aleksandr Skorobogatov behandelt naar mijn gevoel de traditionele thema’s van de Russische literatuur met dezelfde subtiliteit als haar vertegenwoordigers die ervoor hebben gezorgd dat ze wordt beschouwd als grootse literatuur.

Ezhenedelnyj jurnal:
Hier is het zoveelste succes op rij uit de “niet-commerciële” serie van Olma-Press, zonder enige twijfel “literatuur van Categorie A”. Het woord “niet-commercieel” zet ik tussen verlegen aanhalingstekens, omdat dit woord de connotatie van ‘niet gemakkelijk om te lezen, niet boeiend’ bevat. “Aarde zonder water” sleept je juist ontzettend sterk mee, als een draaikolk — een beetje in tegenstrijd met de titel.

Literaturnaja Rossia:
Het is al lang, heel lang geleden dat ik nog een roman gelezen heb waar ik me pas van kon losmaken nadat ik de laatste pagina had omgedraaid. Sterk, scherp, dramatisch en… bitter. Een geweldig boek!

De Standaard der Letteren:
Zeggen dat ‘Aarde zonder water’ zich laat zich lezen als een thriller doet het werk van Aleksandr Skorobogatov onrecht aan. Ja, dit boek sleurt je mee van de eerste bladzijde tot de laatste. Ja, het is knap geschreven, met veel ironie en zwarte humor, maar het is ook een verhaal met vele lagen en een subtiel verwerkte boodschap. Het is een hallucinant beeld van het hedendaagse Rusland, maar de drijfveren, de passies en de lafheid van de personages zijn universeel.

Nieuw Vlaams Tijdschrift:
Skorobogatov lees je in één benevelde adem uit.

Het Laatste Nieuws:
Kortom een groot talent. Een om naar uit te kijken.

Gazet van Antwerpen:
Het ware een stuk gemakkelijker als hij gewoon Peeters of Smith zou heten, maar dat heeft niet mogen zijn: Aleksandr Skorobogatov is een naam om te onthouden.